Ritje
Zaterdag 5 mei 2018.
Net voor tien uur zijn we bij autoverhuurbedrijf Hella Holles om een huurauto op te halen. We staan bij hen in het systeem, maar we kunnen helaas geen voucher overhandigen, wel een reserveringsbewijs. Maar dat wordt niet geaccepteerd en een voucher hebben wij jammer genoeg niet gekregen van Sunnycars bij het boeken van de wagen. Dus Herman pakt zijn mobieltje en belt naar Sunnycars. Zij gaan de voucher via email naar Hella Holles sturen. Even geduld dus. En dat gaat goed. Alleen moet Herman in de loop van de dag nog wel even zijn paspoort laten zien. Die heeft hij in het kluisje in het appartement laten liggen. Ja… wie denkt daar nou aan. Is een rijbewijs niet voldoende? Enfin, we krijgen de sleutel van een gloednieuwe Peugeot 2008 die buiten al klaar staat. Een grijze diesel. Kunnen we toch een ritje maken.
|
Herman rijdt eerst zomaar door enkele straten om de wagen te leren kennen. Al vrij snel heeft hij hem onder de knie en koerst op de snelweg af.
Hij heeft al een soort van route in zijn hoofd. Ik zie wel waar we komen. De wagen heeft een goede GPS aan boord en loodst ons richting Marbella
over de A7, een 80 km weg. Na 25 km, vlak voor Marbella rijden we de rijksweg op met nr. AP7. Deze weg ligt iets meer landinwaarts. Groen landschap en puntige bergen zijn er te zien. En het blijkt een tolweg te zijn. In een automaat kan er betaald worden met geld en het wisselgeld valt in een laatje. Makkelijk zeker, maar de portemonnee is wel € 4,50 lichter. Op een grote parkeerplaats houden we even halt. Wil tovert koeken uit haar tas en smullen maar. Ook aan water is gedacht. |
Probleemloos komen we aan, maar dan begint het zoeken naar een parkeerplaats. Dat het hier een lastig iets is dat wisten we. Dat het zo druk zou zijn valt ons vies tegen. Komt zeker omdat het zaterdag is. Na een aantal rondjes komt er plek vrij op 7 min. lopen van ons appartementencomplex. Daar wordt nog net even de kamer schoongemaakt. Ondertussen loopt Herman met zijn paspoort richting het autoverhuurbedrijf, zoals afgesproken. Is dat ook maar gedaan.
Ik ga heerlijk op het balkon zitten en aan het verslag werken. Plotseling veel lawaai. Ik kijk naar rechts en zie vlak voor mij een politiehelikopter langs vliegen. Op dezelfde hoogte als ik ben. Héél bijzonder! En zó vlak voor mijn neus! In mum van tijd is die voorbij en keert de rust terug. Nou ja? Rust is niet het goede woord want je hoort toch wel erg veel verkeersgeluiden van de straat en je hoort de zee. Dat is wel weer leuk.
 |
De rest van de middag brengen we op het strand door. Voor een tientje huren we 2 ligbedden met parasol en er wordt een plastic tafeltje bijgeschoven.
Druk is het niet op deze zaterdag. Het weer is perfect. Toch moeten we oppassen om niet te verbranden. Afkoelen in zee is er niet bij want het water is echt veel te koud. Er zijn dan ook maar heel erg weinig mensen die dat aandurven. Bovendien ligt er een strook kleine steentjes in zee en dat is niet prettig. Het zand is mooi, schoon en heet. |
Het wordt de Chinees Mandarijn. Snelle bediening, dus de avond moet nog verder gevuld worden. Voor de Irish Pub is het nog te vroeg, daar zit niemand. Enkele straatjes verder is Bar One, daar stappen we naar binnen en deze zaak doet je meteen aan een Engelse pub denken. We claimen een tafeltje en bestellen wijn. Op tv kunnen we naar boksen kijken. Leuk voor Herman! Het is een gezellige zaak waar veel stamgasten komen. <<